Şu an Geoff Colvin’in Talent Is Overrated isimli kitabını okuyorum. Kitap bittiğinde genel yorum ve tanıtım yazısı yazacağım ama öncesinde birkaç dikkatimi çeken notu Kaynağım İnsan’a düşmek istedim.

Kitap zengin örneklem listesi eşliğinde ağırlıklı olarak ‘bireysel yetenek’ kavramını inceliyor. Yetenek nedir? Yetenekli doğmak ilerleyen yaşlarda yüksek performans anlamına gelir mi? Başarılı insanlar mutlaka yetenekli midir? … Sorular çok ve getirilen cevaplar, verilen örnekler çok ilgi çekici, çok bilgilendirici.

Doğuştan gelen yetenek elbette çok önemli bir değer. Ama kimi zaman yetenekli olarak değerlendirilen çocuklar erişkin dönemlerinde beklenilen performansı çıkartamıyor. Yüksek performansa ulaşan yetenekliler üzerinde yapılan araştırmalarda ise aşağıda sıralanan ortak noktalar ortaya çıkıyor:

1. Yetenekli insanlar çocukluk yaşlarından başlayarak veya yeteneklerini keşfettikten sonra en az altı ile on yıl süresince kesintisiz yaptıkları yoğun çalışma sonrasında yeteneklerini etkin ve süreklilik gösterecek şekilde özgün işler sergileyebiliyorlar.

2. Yetenekli insanlar başarıya ulaşabilmek için son derece bilinçli, incelikle hazırlanmış programlar ile çalışıyorlar. Kendilerini geliştirmek üzere konuları dikkatle seçiyorlar ve üstüne konsatre oluyorlar. Asla yüksek performans gösteremeyeceklerinin bilincinde oldukları konular üstünde vakit kaybetmiyorlar, sınırlarını biliyorlar.

3. Yetenekli olmalarına ve üzerine çalıştıkları konuyu bilmelerine rağmen defalarca, usanmadan tekrar yapıyorlar.

4. Performansları hakkında mutlaka inandıkları, güvendikleri kişilerden geri bildirim alıyorlar.

5. Yetenekli oldukları konuda günde dört, beş saat çalışıyorlar. Bu çalışmanın, tekrar içerikli bölümlerinin yanında bir-bir buçuk saatinde zihinlerini zorlayıcı nitelikte efor sarfediyorlar.

6. Yetenekli insanlar performanslarını yükseltmek için çalışırken sanılanın tersine hiç eğlenmiyorlar. İnsanlar için yapmayı bildikleri işler kolay olduğu için eğlendiricidir ama gelişim için bilinmeyene, zor olana başlandığında süreç adeta ızdıraba dönüşür. Başarı da bu ızdırapta yatar.