İş ilişkilerinde yaşanan her türlü problemin görünen nedenlerininlerinin altını biraz eşelerseniz karşınıza asıl dev problem çıkar: “Bireylerin özgüven ve özsaygı eksikliği”

Özgüven ve özsaygı eksikliği öylesine büyük bir kara deliktir ki, bireyi, bireyin ilişki içinde olduğu diğer kişileri, iş süreçlerini, şirketi hatta toplumu, ülkeyi yutar, yok eder. Neden mi?

Çünkü:

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan korkaktır, kolaylıkla yalan söyler, yalanına kendi bile inanır.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan sorumluluk ve risk almaktan kaçar.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan hatasını üstlenmez, başkasına yükler.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan olan bilgisini paylaşmaz, itinayla saklar. Paylaşırsa güç kaybedeceğinden korkar.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan yapıcı değil, yıkıcıdır. Yersiz saldırgandır.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan artniyetli kıskançtır.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan değişiklerden hoşlanmaz, esnek değildir. Her türlü değişim, gelişim onun için tehlikedir.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan olaylar, insanlar, zamanlar arası neden sonuç ilişkisi kuramaz. Sağlıklı analiz yapamaz.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan dedikodu yapar, diğerlerinin yaşadığı olumsuzluklarından, mutsuzluklarından büyük keyif alır, beslenir.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan sıklıkla ‘anlaşılamadığından’ dem vurur.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan sürekli birilerinden ‘kazık’ yediğine, ihanete uğradığına dair hikayeler anlatır.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan ilgi toplayabilmek için olayları aşırı abartır, saptırır.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan optimist değildir, hep mutsuzdur, hep yakınır.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan yanlızlığa tahammülsüzdür, arkadaşı çoktur ama dostu yoktur.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan her ne hikmetse dünyadaki bütün haksızlıklara uğrar. ?!

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan kronik tembeldir.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan sürekli ‘çok güvenilir’ olduğu yönünde söylemler geliştirir.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan sürekli bahaneler üretir, başarısızlığı kabul etmez.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan bilinmezlik, sonuçsuzluk durumlarını sever ve sadece kaos ortamlarında çok mutludur.

– Özgüveni ve özsaygısı olmayan insan ufak hesaplar peşine düşer, büyük manzarayı hiçbir zaman göremez, anlayamaz, algılayamaz.

Elbette bireylerin her zaman, her konuda özgüvenleri tam olamaz. Özgüven durumsal olarak ivmelenebilir. Ama zaten bu ivmelenmeye dair bilinç seviyesine de ancak tabanda özgüveni tam olan insan ulaşabilir, kendi zayıf yönlerini telafi etmek için çaba sarfeder, sistemli emek harcar.

Lütfen aynaya bakın, günlük hayatta taktığınız binbir maskeyi indirin ve yansımanızın gözünün içine bakın … acaba özgüveniniz ne seviyede ?