Bu sabah Friendfeed’de gerçekleşen bir yazışma ülkemizdeki çalışma atmosferini çok güzel özetliyordu. Üzücü, sinirlendiriciydi, en kötüsü ise hepimizin bilip de hiç bir etkin tepki gösteremememizdi. Ne yapabilirdik ki?

Ben yazmaya karar verdim.

Yazışma sırasında Sendika.org’da yayınlanmış bir haber ise beni daha da gerdi.

Haber fındık toplama döneminde sezonluk işçi olarak Güneydoğu Anadolu’dan Karadeniz’e çıkan Kürtlere yönelik alınan kararlar ve uygulamalar hakkında. Bölgede yapılan son toplantıda sezonluk işçi olarak Kürtler yerine Gürcistan’dan işgücü getirilmesi kararı alınmış. Bunun yanında bölgeye gelebilecek Kürtlerin yakından takibi için fişlenecekleri belirtilmiş. Karadeniz’e çıkan Kürtlere potansiyel terörist muamelesi yapıldığı da eklenmiş.

Güneydoğu’dan, günlük 18 saate varan çalışma süresi ile çok düşük ücretlere çalışma pahasına kalkıp gelen insanların elbette bir nedeni var. Çünkü açlar. Onların elindeki varolan tek ekmek kapısını kapatmak niye? Birkaç müsibet neden bütün bir kimliğe maledilir? Bu uygulama emeğini vermeye hazır Kürtleri de dağa göndermekten başka neye hizmet eder?

Biri bana anlatsın, ben anlamıyorum.

🙁

Önemli Not: Bu yazıdan sonra lütfen ” Bir Fındıkçının Gözüyle Fındık İşçilerinin Yaşamları” başıklı Erol Dizdar’ın yazısını okuyun.